تاثیر اموزش تکنیک های کاتا بر بهبود نشانگان کودکان اتیسم

هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش طولانی مدت تکنیک های کاتا بر بهبود نشانگان کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم می باشد. شرکت کنندگان شامل 30 نفر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در رده سنی 5 – 16 سال (میانگین سنی 28/3 ±8/9) بودند که پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال در نشانگان اتیسم در دو گروه تجربی (n= 15) و کنترل (n= 15) قرارگرفتند. هر شرکت کننده در گروه تجربی توسط یک مربی کاتا به طور انفرادی به مدت چهارده هفته (چهار روز در هفته؛ پنجاه و شش جلسه) تحت آموزش تکنیک های کاتای هیان شودان (در رشته رزمی کاراته) قرار گرفت. تغییرات در شدت نشانگان اتیسم شامل رفتارهای قالبی، برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی از طریق مقیاس رتبه بندی اتیسم گیلیام- ویرایش دوم در پیش آزمون، دو روز پس از اتمام مرحله ی آموزشی در پس آزمون و سی روز پس از اتمام جلسات آموزشی در آزمون تعقیبی مورد اندازه گیری قرارگرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس مختلط دو عاملی، t همبسته وt مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین تکنیک های کاتا منجر به کاهش معنادار در شدت بروز رفتارهای قالبی، شدت اختلالات در برقراری ارتباط و همچنین شدت اختلالات در تعاملات اجتماعی در گروه تجربی شد. همچنین کاهش های به دست آمده در رفتارهای قالبی و اختلالات مربوط به برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی پس از سی روز از اتمام جلسات تمرین کاتا در آزمون تعقیبی که بدون تمرین سپری شد، همچنان پایدار باقی ماند. با این حال، افراد شرکت کننده در گروه کنترل تغییر معناداری در این سه نشانگان اتیسم در هر سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و آزمون تعقیبی نشان ندادند. یافته ی پژوهش حاضر مشخص ساخت که آموزش طولانی مدت تکنیک های هنرهای رزمی به کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم به طور پایداری به بهبود در نشانگان آن ها منجر می شود.